skradziony wazon..

Witam się grzecznie choć wcale nie słonecznie.

  Nie idzie jakoś szczególnie porozumienie z moją energią..

Siedząc na kanapie mam mnóstwo planów i pomysły aż się troją, ale ostatnimi dniami jakoś nie umiem uczynnić tych moich myśli i zabrać się do działania.

  Córa ubzdurała sobie w ostatnim tygodniu,że fajnie byłoby zostać cieniem mamy...i łazi za mną wszędzie absolutnie.Zawsze była pieszczochem,ale tak jak ostatnio to jeszcze nigdy nie byłam wytulona.

Piękne to i słodkie niemiłosiernie,ale po dłuższym już czasie stwierdzam ,że i równie męczące.

Tłumaczę sobie ten czas jako wzmożona potrzeba miłości i czułości i liczę,że kiedyś sama minie.

Byleby to kiedyś objawiło się szybciej niż później, bo może się okazać,że niedlugo będę jak mama kangur lub koala...tylko,że nie mam kieszonki na brzuchu a córa nie ma misiowych chwytnych łapek...może kiedyś to zrozumie.

Zatem ja delikatnie dzisiaj pokazuje termometr pokojowy i nową aranżację okienka w saloniku.A nowe dlatego,że się stare prawie całe wyprzedało...

Och no i wytłumaczyć się muszę z wazoniku! Jest tak piękny,że jak go zobaczyłam u mamy na kominku to najpierw miałam ochotę ją udusić,później przeszłam w nienawiść,a koniec końców zawinęłam zgrabnym ruchem i przytaszczyłam do siebie:) Nie umiem się z nim rozstać tak mnie urzekł.A mamę udobruchałam 

wymiennym drobiazgiem i mam nadzieję,że obie happy.

 Czekam też z niecierpliwością na dwie paczki.Obydwie serwetkowo drewienkowe więc będzie co robić!

Zmykam i pozdrawiam odwiedzające oczy!! Miło,że się pojawiacie :) 

gałęziaki czekają na więcej wieszadełek

termometras